In Griekenland hebben ze een spreekwoord met de volgende strekking :
“Er wordt een verhaal van de ene persoon naar de andere doorverteld. Als het via duizend personen van mond tot mond is gegaan , dan krijgt de koning een verhaal te horen over een koe die een ei heeft gelegd.”
Wat wordt er op deze aardbol wat afgepraat ! “Heb je dat ook al gehoord…” , “Weet je dat hij / zij…” En wat gaan we er snel van uit dat alles wat gezegd wordt ook waar is en helemaal klopt.
Als wij zelf iets horen, dan staat het dus nog helemaal niet vast dat het echt helemaal klopt. Soms liegen mensen gewoon of ze overdrijven heel erg. Of iemand kan het zich eigenlijk niet meer zo heel goed herinneren. Maar dat zegt hij er natuurlijk niet bij. Soms heeft iemand het zelf niet eens gehoord of gezien en vertelt alleen maar door wat hij weer van iemand anders heeft gehoord. Wat is het vaak verstandig om alles wat ik hoor even rustig bij me te houden. En er wat over na te denken. Misschien nog eens bij iemand anders wat navragen.
Als wij zelf iets vertellen of zeggen, wat is het dan belangrijk om eerst wat na te denken. Weet ik het eigenlijk wel zo zeker ? Moet ik het wel zo nodig door vertellen ? Wie heeft er eigenlijk iets aan als ik dit of dat ga vertellen ?
Wat bewijzen wij onszelf en onze medemens een dienst door wat na te denken over alles wat er via onze oren in komt en over dat wat er via onze mond uit gaat. Want op verhalen die net zo onbetrouwbaar zijn als het verhaal over die koe met dat ei zit toch niemand te wachten ?